De bloemenelfjes geven een tuinfeest en ze werken hard aan de voorbereidingen. Maar dan ontdekken ze dat ze de eregast, Wilde Tijm, zijn vergeten uit te nodigen. De koning wordt op de hoogte gesteld en hij zegt dat de eregast nog op tijd kan verwittigd worden met elfengefluister. Het ene elfje geeft het bericht door aan het andere en er wordt een spoor van elfenstof gelegd. Net voor het vallen van de avond bereikt het bericht zijn bestemming en Wilde Tijm volgt het spoor, zodat ze nog net op tijd aanwezig is voor het feest. Het boekje gidst je door het rijk van de bloemenelfen. De elfen zijn bijna volledig in de natuur geïntegreerd, ze dragen namen van bloemen en een heleboel verschillende bloemensoorten komen aan bod. De kleurrijke illustraties zijn zeer gedetailleerd. Hier en daar zijn er uitsnijdingen in de bladzijden, wel speels, maar een beetje overbodig en vaak gezocht. Het spoor van glinsterend elfenstof zal jonge meisjes zeker aanspreken. De bladspiegel is, met de tekst opgenomen in de illustraties, en met al deze verschillende elementen overvol en komt erg druk over. De tekst is een beetje langdradig, een opsomming van wie aan wie het bericht doorgeeft. De originele illustraties die in dit boekje verwerkt zijn, dateren van tussen 1923 en 1948. Sommige elfenfiguren maakten oorspronkelijk deel uit van een elfenalfabet, nog terug te vinden in een elf met een zichtbare letter 'U' op de borst en een andere met de letter 'X' op de rug, twee elfjes voor wie er geen bloemennamen waren, echter overbodig in dit boek. En dan worden er ook nog eens figuren gerecycleerd in hetzelfde boek, zoals de koning die in het begin en op het einde in dezelfde houding voorkomt. Een beetje een slordige en vooral gezochte herwerking.