Noa heeft vier broers: een hele broer, een halve broer en twee stiefbroers. Maar Kees is zijn 'stieftweelingbroer' zoals hij zelf zegt, omdat ze maar 53 minuten in leeftijd verschillen. Ze verstaan elkaar zonder woorden. Per week is het gezin maar enkele dagen voltallig, maar toch horen ze allemaal bij elkaar. Wanneer er zich problemen voordoen in het gezin en er iets gebeurt dat hun samenhorigheid verstoort, zoals Dook die gepest wordt op school, dan houden ze een' broerdag'. Samen met mama doen ze iets leuks om de banden tussen de familie opnieuw aan te halen. Dat gebeurde al twee keer, maar de derde broerdag begint met een brief van een advocaat. Dat wordt niet eenvoudig. De broers besluiten zonder mama op pad te gaan.

Een verhaal over een wat ongewoon gezin waar het goed draait als er geen indringer de boel komt verstoren. Dan is het alle hens aan dek en vormen de broers één kluwen. Mooi, maar in dit boek is het soms zoeken naar het avontuur. Wanneer de verteller Noa in de knoop zit met zichzelf omdat hij bang is dat zijn vader bezoekrecht zal vragen, want daar ging de brief over, besluit hij het heft in eigen hand te nemen. Daarom mobiliseert Noa zijn broers om naar het dorp te gaan en zijn vader te zoeken. Ze gaan door een bos en zullen onderweg kamperen, maar alles draait enigszins anders uit ...

Ook al is het verhaal goed geschreven, het mist spanning en avontuur. Buiten de oudste broer Noa, die de verteller is, leer je niet echt de andere broers kennen. Je mist een beetje de warmte en intimiteit die het verhaal boeiender zou kunnen maken. Ook moet je als lezer regelmatig terug naar de eerst bladzijde van het verhaal, omdat daar de stamboom getekend staat waar je kan vinden wie bij wie hoort. Een gemiste kans.