Elmer en de walvissen

Ik ben verzot op olifanten. Ze zijn intelligent, empathisch en hebben iets statigs over zich ... fantastische beesten, kortom. Niet voor niets kent het hindoeïsme de olifantengod Ganeesha, symbool voor kennis en wijsheid.
Dit maar als inleiding tot ‘Elmer en de walvissen’, het zoveelste deeltje in de reeks rond mijn favoriete prentenboekenolifantje; de multigekleurde Elmer.
De verhaallijn is ditmaal misschien een beetje dunnetjes, maar dat mag de pret niet drukken voor de jonge kleuter. Elmer en neefje Wilbur trekken naar de kust om walvissen te spotten, want opa Otto heeft hen dat jaren geleden al voorgedaan. De andere beesten vinden de tocht veel te ver, maar daar vinden onze snuggere olifantjes wel iets op: ze gaan per vlot. Alleen wordt het wel een beetje spannend als er stroomversnellingen zijn op de rivier. Gelukkig wordt hun tocht beloond met een ontmoeting met de walvissen en die hebben wel wat te vertellen over opa Otto ...
De kleurrijke tekeningen bieden veel kijkplezier en het verhaal is boeiend genoeg om de aandacht vast te houden. Niet meer, maar ook niet minder dus dan een leuke aanvulling van de Elmer-collectie.