Emma en haar moeder zijn net verhuisd van de stad naar een klein dorp. Emma vindt het leuk thuis, daar is het rustig en kan ze doen wat ze wil. Naar school gaan daarentegen vindt ze helemaal niet fijn. Ze zondert zich af en durft niet mee te spelen of veel te zeggen. Emma weet dat ze hooggevoelig is en veel dingen niet 'aankan', maar ze verschuilt er zich ook achter. Een stemmetje in haar hoofd, waarmee ze hele conversaties voert, spoort haar aan het toch te proberen.
In de klas zit er een pestkopje, maar ook een populair meisje, Olga, dat het voor haar opneemt. Wanneer Olga heel de klas uitnodigt voor haar verjaardagsfeestje is iedereen door het dolle heen, behalve Emma. Zij wil niet gaan, maar ze moet van haar moeder. Stilaan lukt het Emma om naar dat stemmetje in haar hoofd te luisteren en toch initiatief te nemen. Uiteindelijk gaat ze toch naar het verjaardagsfeestje en doet zo goed mogelijk mee. Het moeilijkste voor Emma komt 's avonds, want dan blijven ze allemaal slapen in het grote tuinhuis. Helaas begint het die nacht hard te regenen en is het dak lek. Niemand durft naar het huis lopen om Olga's ouders te verwittigen. Emma wil het uiteindelijk doen en zo wordt Emma ten slotte de heldin van het feestje. Maar eigenlijk heeft ze vooral zichzelf overwonnen.
Het verhaal schetst een goed beeld van wat het betekent hoogsensitief te zijn: Emma reageert niet goed op drukte en heeft moeite om zich staande te houden in een groep; ze is bang om anderen pijn te doen (zelfs een dennenappel krijgt maar een klein schopje p.20) en om zelf gekwetst te worden. In de loop van het voor kinderen inleefbare verhaal verandert ze langzaam van een meisje dat denkt dat ze niets kan tot iemand die laat zien wat ze waard is, op haar eigen manier, net zoals haar stemmetje haar aanraadde.