Erebos

Stel je voor: je krijgt, zonder veel boe of bah, een geheimzinnig game in handen. Een game dat een volledig virtuele wereld biedt, waarin je de strijd dient aan te gaan om deel uit te maken van de Binnenste Ring ofte de uitverkorenen om de ultieme wraak te voltrekken. Gehoorzaam je niet aan de regels van het spel of zorg je niet voor totale geheimhouding, dan word je er meedogenloos uitgeknikkerd en is je kans voorgoed verkeken. Bizar is wel dat het spel je ontzettend goed lijkt te kennen en je opdrachten geeft in de werkelijke wereld, opdrachten die gevaarlijk ver gaan …
Het is wat Nick, een Londense tiener, overkomt. Eerst is hij volledig in de ban van Erebos, zoals het spel heet, maar wanneer hij zijn leraar dient te vergiftigen, haakt hij af. Razend is hij als hij merkt dat het game over is, maar samen met zijn vriendin Emily en enkele – lichtjes stereotiep afgeschilderde – computernerds probeert hij te achterhalen wie of wat er achter Erebos zit. De gebeurtenissen volgen elkaar razendsnel op, zowel in de virtuele als de echte wereld, tot er een gewelddadige climax volgt.
Games zijn onmiskenbaar een onderdeel geworden van de dagelijkse vrijetijdsbesteding bij jongeren. Het is dan ook boeiend om de belevenissen van Sarius de donkerelf, het alterego van Nick in Erebos, te volgen, net als de gebeurtenissen ‘in real life’, al is de ontknoping toch lichtjes overdreven. Maar goed, de spanningsboog is oké, de personages zijn best te pruimen, het concept is origineel en je wordt meegezogen in de wereld van Erebos, die bizarre creaturen herbergt.
Al is het wel de vraag of de fanatieke gamers zich gaan losrukken van hun spelconsole om deze turf van meer dan 400 bladzijden te lezen.