Erika is geboren in 1944. Haar geboortedatum kent ze niet, evenmin als de plaats, haar naam, haar ouders. Wat ze weet uit haar prilste jeugd hebben vreemden haar verteld. Omstaanders die gezien hebben hoe ze als baby - in een deken tot een pakketje gerold - door twee vrouwenhanden uit een trein werd gegooid, een afgegrendelde veewagen, een jodentransport. Omstaanders hebben de baby ondergebracht bij een vrouw, die Erika een naam heeft gegeven, een geboortedatum, een thuis, een leven. En daar stopt het verhaal en blijf je op je honger zitten. Jammer, want deze als historisch voorgestelde gebeurtenis grijpt je naar de keel. Als lezer wordt je meegesleept in de eindeloze reeks vragen die Erika zich uiteraard stelt: had ze broers en zussen, wat wisten haar ouders over hun lot, wat ging er door haar moeder op het moment dat ze overging tot deze wanhoopsdaad? De hyperrealistische illustraties - bij een eerste aanblik lijken het echt foto’s - verhogen het historische karakter: sombere zwart-wit beelden van het jodentransport, waarin geen enkel gezicht te ontcijferen valt. Met enkel een streepje kleur en licht, symbool voor leven, wanner het om de baby gaat. Het geheel is een bijzonder verzorgde uitgave, met een cover in een fraaie combinatie van geel linnen en grijs, met een uitduwbare ster op de voorkant. Alleen vreemd dat deze gele ster 5 punten heeft. De Davidster heeft er toch 6?