In deze bundel over verliefden, de liefde en dan ook nog wat verdriet staan zes kortverhalen van elkaar gescheiden door een korte tekst/gedicht en één enkele keer een partituur op p. 97-99. De verhalen beginnen allemaal met een grote passionele liefde en eindigen meestal dramatisch. Ze laten heel scherp zien wat liefde kan aanrichten in positieve en negatieve zin. Het eerste en het laatste verhaal, resp. ‘Het kleine sterven’ en ‘Het doodgezwegen kind’ vond ik het pakkends. Wat mij betreft, redden zij de bundel waarin sommige verhalen op het randje van het vulgaire balanceren en ook wel gaan ergeren. Toch hebben ze iets waardoor je blijft doorlezen. Soms heb je de indruk dat de auteur van de ene losse inval op de andere springt en dat werkt beter bij theater dan in geschreven tekst. Ondanks deze bedenkingen weet Leue verdriet en gemis als geen ander te vatten. Er is ook een cd met instrumentale muziek van Antoon Offeciers, maar hij geeft geen noemenswaardige meerwaarde aan het verhaal.