Dit ontroerende verhaal over de eerste wereldoorlog geeft de sfeer uit 1914 prima weer. Jack is in deze periode nog jong en enthousiast. De lacherigheid van schooljongens over die ouwe Kitchener, de stiekeme bewondering voor de ouderen die naar het front trokken en zouden terugkomen met medailles ... dit alles was Jack niet vreemd. Voetbal was toen ook al belangrijk. Jack en Harry waren blij dat de profs naar het front moesten en zij in hun plaats mochten spelen. Hoewel ze er in slagen de match te winnen, slaagt de legerleiding er ook in om hen op deze manier te recruteren. Jack en Harry zijn best enthousiast, maar worden al snel geconfronteerd met de gruwelen van de oorlog. Het is koud en ze krijgen niks te eten terwijl ze moeten wachten om te gaan vechten. Wanneer ze eindelijk naar de loopgraven mogen, blijkt al snel dat het daar niet beter is. Integendeel. Zovelen rond hen sterven... En dan wordt het Kerstmis. Een dag waarop Jack en Harry merken dat ook de Duitsers mensen zijn. Mensen, die ook van hun kinderen houden en een oorlog uitvechten van andere mensen die ergens veilig onderdak hebben gevonden. De Duitse soldaten hebben veel meer met de Engelse soldaten gemeen dan vermoed. Zij houden ook van voetbal. En al is het tegen de wil van hun oversten, ergens in niemandsland vind een voetbalmatch plaats tussen Engeland en Duitsland. Dit boek brengt de wereld van de soldaten aan het front tijdens W.O. I heel dichtbij. Waarom werd er gevochten? Zijn er tijdens een oorlog “goeden” en “slechten”? Het boek zit vol emotie, mede door de quotes die elk hoofdstuk inleiden. En net zoals steeds na een boek over de eerste wereldoorlog denk je spontaan “Nooit Meer! Nie Wieder!”