Ezzie (eigenlijk Esther) is een pubermeisje dat bij haar moeder woont, vader onbekend. Tenminste, haar moeder wil niets over hem lossen. Ze heeft de interesses en de bezigheden van alle beginnende pubers: vriendinnen, school, uiterlijk, jongens, ruzie met moeder, stemmingswisselingen. Alles wordt natuurlijk uitgebreid neergepend in het dagboek. Er is eigenlijk maar één grote verhaallijn in het boek: de zoektocht naar haar wortels, haar vader dus. Niet alleen komt ze te weten wie hij is en dat hij in Amerika woont, maar ze slaagt er ook in hem te gaan opzoeken, en hij komt zelfs de eindejaarsdagen doorbrengen in Nederland! De schrijfster heeft heel erg haar best gedaan om hip te zijn. Het boek ziet er uit als een echt dagboek, met lijntjes en al en het is uitgebreid voorzien van tekeningen en foto’s, die dan weer voorzien worden van titels of onderschriften, genre plakboek. Toch is de lay-out niet al te onrustig omdat de tekst telkens mooi in het midden blijft. Alle illustraties, gaande van fotootjes van lekkers en kleren tot tekeningen van huisdieren en zelfportretjes, staan in de marge. Ook de taal is turbo, beetje à la MSN, maar ook weer niet te veel. Dus wel superknetter en zzzzaaai, of yesss en pukkelz, maar niet te veel afkortingen of taalfouten. Het blijft allemaal duidelijk leesbaar en goed te volgen. Het is zo’n boek waar je niet echt tegen kunt zijn, want grove mankementen zijn er niet, maar er is ook weinig begeesterends aan. Niet vernieuwend, niet speciaal mooi, niet echt grappig en ook het verhaal of de tekening van de personages gaat niet bepaald diep. Dat meisjes van tien tot veertien dit wel helemaal zien zitten (het boek is erg populair in Nederland) is dan weer goed te begrijpen.