Groot feest bij Winki, want het is Chinees Nieuwjaar! Haar knuffel, Draakje, moet proper, maar hij gaat er riebedebie vandoor. Winki kan hem nergens meer vinden. Zonder Draakje is er voor haar geen echt feest.

Dit is een uitstekend voorbeeld van vanzelfsprekende representatie van een andere culturele traditie. Het universele thema van de verloren knuffel vinden we.hier in een setting van een gezin met Chinese achtergrond. Terwijl we samen met Winki knuffel Draakje zoeken, zien we op de achtergrond de voorbereidingen voor het Chinees Nieuwjaar. Opruimen, poetsen en versieren – dat is niet zo gek anders als bij het Westerse Nieuwjaar. In de setting en de feestelijkheden zien we zowel verschillen als gelijkenissen. Het wordt niet als 'anders', 'vreemd' of 'uitzonderlijk' benaderd; het wordt gewoon getoond zoals het is. Diversiteit als evidentie. Wel jammer dat we de uitspraak "Xin Nian Kuai Le" (Gelukkig Chinees Nieuwjaar) zelf moeten opzoeken. Een correcte uitspraak is immers ook een vorm van respect.

De digitale illustraties van de Nederlands-Chinese Sioe Jeng Tsao zijn vrolijk en kleurrijk met felle en stevige kleuren, zoals het rood dat we duidelijk met Chinees Nieuwjaar kunnen associëren. Ze inspireerde zich op haar eigen jeugdherinneringen. Het zou niet verbazen als Winki een beetje op de kleine Sioe zou lijken. Fijn ook dat ook mensen met verschillende achtergronden de optocht bijwonen. Ook dat is een vorm van inclusie.

In haar kindertijd miste de illustratrice rolmodellen in de jeugdliteratuur. Nu draagt ze met haar debuut bij de inclusieve uitgeverij Studio Sesam alvast zelf haar steentje bij.