Fietsen

Auteur Gregie De Maeyer overleed in 1998. Naar aanleiding van zijn 20-jarige overlijden werden er drie boeken gebundeld en heruitgegeven. Drie klassiekers werden gebundeld: 'Fietsen', 'In de put' en 'Mama'. In de drie verhalen is het opvallend hoe er een heel verhaal geweven kan worden rond een zeer eenvoudig onderwerp.

'Fietsen': Kleine Bet weet wat ze wilt: leren fietsen. Niet zomaar op een driewieler, maar op een echte fiets. Bet is een absolute volhouder en haar wilskracht is duidelijk te voelen. De eenvoudige verhaallijn wordt in korte en krachtige zinnen uitgebreid beschreven. Je lijkt zelfs het gevoel te hebben om mee op de fiets te zitten, waardoor het verhaal leest als een trein. De gebruikte taal is eenvoudig maar kleurrijk en ook geschikt voor minder sterke lezers. Op een onderhoudende manier beland je in een verhaal over verschillende soorten fietsen, leren fietsen en groter willen zijn dan dat je eigenlijk wel bent.

'In de put': Hoe is Pee in de put geraakt en nog belangrijker ... hoe geraakt hij er weer uit? Dit verhaal heeft een poëtischer karakter. De auteur gebruikt naast het verhaal ook een soort refreintje dat in een ander lettertype en een andere kleur werd gedrukt. De herhaling benadrukt in het begin de ongerustheid, twijfel en wanhoop van Pee. Naar het einde toe wordt op dezelfde manier de kracht van vriendschap benadrukt. Ook in dit verhaal is de taal simpel gehouden. Toch is het voor de lezer haast onmogelijk om niet te voelen wat Pee voelt. Knap hoe er met eenvoudige woorden en beschrijvingen zo’n gevoel kan weergegeven worden.

'Mama': Helena is haar mama kwijt. Na een hele zoektocht vindt ze mama huilend op de wc. Ze heeft ruzie gemaakt met papa. Hierdoor is papa ook al niet te genieten. Kleine Helena probeert haar mama te troosten. Ze wil terug in de buik, om op die manier heel dicht bij haar te zijn. De buik is eigenlijk wel te klein geworden, vandaar dat Helena een plaatsje zoekt en vindt onder de rok van mama. Daar ontdekt ze dat het best wel leuk is om zo dicht bij haar moeder te zijn, maar tegelijk moet ze ook een aantal dingen missen. Een andere les is dat ruziënde volwassenen na een tijdje hun ruzie wel weer bijleggen ... voor Helena het ideale moment om terug tevoorschijn te komen.

Van de drie verhalen is dit laatste toch wel het zwaarste. Niet enkel in tekst, maar ook in illustraties. Tegelijk zal het zeker herkenning oproepen. Ruziemaken geeft nu eenmaal geen leuk gevoel. Fijn dat er ook tijd gemaakt wordt om alles terug bij te leggen. De hoofdzakelijk zwart-wit illustraties passen prima bij de tekst en zijn zeer simplistisch gehouden d.m.v. pennentrekken. De tekst krijgt net als de illustraties hier en daar een kleuraccent. De illustraties bij 'mama' zijn een stuk zwaarder en dikker getekend. De drie verhalen worden van elkaar gescheiden door een dubbele kleurenillustratie. Deze prenten werden oorspronkelijk gebruikt als kaftillustratie van elk boek apart. Ik durf soms bedenkingen te hebben bij het heruitgeven van boeken, maar absoluut niet in dit geval. Een aanrader!