Geel gras

Fieke is met haar ouders op vakantie in Frankrijk. Ze staan op een camping met een tentje apart voor Fieke. Op een morgen wordt Fieke wakker, kruipt haar tent uit en ziet een lege plek met geel gras. Op die plaats stond de tent van haar ouders. Die zijn vertrokken zonder haar. Fieke panikeert niet. Haar moeder is een echt warhoofd en Fieke is er gerust in dat ze snel terug zullen zijn. Ze gaat naar het kasteel dat dicht bij de camping ligt en laat haar trui wapperen aan de hoogste toren. Zo zullen haar ouders het vlug zien! Maar er gebeurt niets ... Op de toren ontmoet ze Jantwan. De jongen is weggelopen van zijn moeder, die altijd maar bezorgd is om hem. Ze besluiten samen te blijven en bedenken een plan om Fiekes ouders terug te vinden. Een plan bedenken lukt wel, maar het uitvoeren is al gauw wat anders. Ze duikelen van het ene avontuur in het andere. Op een bepaald moment raken ze elkaar ook nog kwijt. Op de lange duur krijgt Fieke er echt genoeg van. Als je op de achterflap van het boek de korte inhoud leest, denk je al snel: dit is erg ongeloofwaardig. Ouders die simpelweg hun kind vergeten. Maar als je dan in de huid van Fieke kruipt, begrijp je het al snel. Je neemt het die ouders ook niet kwalijk, ze kunnen er nu eenmaal niets aan doen. Ze vergeten van alles. Ze zijn niet alleen Fieke vergeten, maar ook de afwasteil en de waslijn met twee rode theedoeken. Toch is Fieke boos. Zij is immers geen theedoek of afwasteil. Het alleen zijn brengt haar ook wat in de war. Hoe moet ze nu verder? Moet ze zelf zoeken? Gaan ze haar ooit terugvinden? Als ze Jantwan ontmoet, die zelf heel wat problemen heeft, beseft ze dat ze niet zomaar kan zeggen dat ze vergeten is. Ze maakt hem wijs dat ze alleen op vakantie is. Jantwan wil haar erg graag helpen en is ook wat bezorgd (trekje van zijn moeder?) om haar. Dat verwart Fieke nog meer. Toch vinden ze een gulden middenweg en proberen ze elkaar te helpen in het alleen-zijn. Stof genoeg voor een erg leuk kinderboek. De schrijfstijl van Simon van der Geest is bijzonder aangenaam. Het leest zo gemakkelijk en vlot dat je het boek uit hebt voor je het weet! Humor ontbreekt niet. Wat het opmerkelijkste is, is de manier waarop de auteur zich weet te verplaatsen in een kind. Het verhaal is vanuit de persoon van Fieke geschreven. Het beeld dat zij heeft van de wereld, haar manier van denken, ... het is de nagel op de kop! 'Geel gras' is een geslaagd debuut. Erg benieuwd naar de volgende kinderboeken!