Op een ochtend heeft Lara geluk! Want wat ziet ze in haar tuin? Een hondje! Net wat ze al zo lang hebben wou. Het hondje doet wel een beetje vreemd. Je mag hem ook gerust 'hond' noemen want zo klein is hij niet. Lara's moeder vindt dat ze de hond niet kan houden en dat ze best een poster maakt om op te hangen. Het baasje van de hond zal wel ongerust zijn. En dat doet Lara: ze somt al de vreemde eigenschappen van haar hondje op.
Het verhaal van Lara's  ‘hond’ begint al op het schutblad. Daar kan je in een krantenartikel lezen dat er dieren uit het nabijgelegen safaripark ontsnapt zijn. Je krijgt al wat voorkennis over wat komen gaat. Uiteraard is ‘hondje’ geen hond maar een beer uit het safaripark. Ik vind het verhaal wel grappig maar niet geloofwaardig. Hoe kan het nu dat een mama niet ziet dat dit geen hond is maar een beer? Misschien is het wel zo dat, als je het verhaal beluistert met kinderoren, je dat wel voor mogelijk houdt.
Het verhaal heeft een open einde met een ‘poesje’ dat Lara vindt in haar tuin. Je raadt het al: uiteraard weer een dier uit het safaripark. Hoe dat afloopt, lees je op het achterste schutblad. Een krantenartikel vertelt wat er met de beer en het ‘poesje’ verder nog gebeurde.
De illustraties vind ik persoonlijk een tikje te braaf en de kleuren die gebruikt zijn iets te soft. De tekst van het verhaal wordt afgewisseld met korte tekstballonnetjes van Lara. Dat is een leuke toevoeging.