Wanneer Gijs op zijn 91 sterft, is het heel stil in zijn volière. Even maar, want de volgende ochtend is het water niet ververst en het zaad niet bijgevuld, en valt de vraag hoe het nu verder moet. Alle wijze vogels verzamelen op de hoogste stok voor overleg. Behalve de loopvogels, die kunnen daar niet komen. En behalve Gerda de goudvink, want de vogels zien deze laatste nieuwkomer als verwend en alleen met zichzelf bezig. Toch is het net Gerda die de knoop doorhakt en beslist hoe het verder moet.

De toon van dit heerlijke boek is met de eerste zin al gezet: “Het begin van dit verhaal is niet zo leuk.” Deze alwetende verteller neemt je bij de hand en vertelt zijn verhaal met veel humor. Af en toe zet hij een stapje uit zijn verhaal om je te laten nadenken over wat er gebeurt, je een parallel te doen trekken met de mensenwereld, en zelf een oplossing te bedenken voor een probleem. Want al spelen dieren de hoofdrol in dit verhaal, het is duidelijk dat ze je een spiegel voorhouden over groepsgedrag. Wie neemt de leiding, wie voert het hoge woord, wie wordt niet gehoord? Komt de beste oplossing van wie het hardst roept of van wie het langst heeft nagedacht? Of valt een compromis te verkiezen? De auteur maakt deze vragen nog aanschouwelijker door een parallel te trekken met het verven van een deur en de keuze van de kleur daarvoor. Zalig om met je kind of in de klas aan de slag te gaan na het lezen: een boeiend gesprek verzekerd! De illustraties zijn zo onwaarschijnlijk realistisch dat niet alleen de vogels zo lijken te kunnen opvliegen uit je boek, maar ook dat je de neiging hebt met je vinger over het prachtige hout van de buffetkast te strijken of het ouderwetse behang aan te raken. De dieren staan tegen een witte achtergrond, waardoor elk veertje uit de verf komt, vaak staat de tekst op de bladzijde ernaast op een kleurachtergrond, die perfect accordeert met de illustratie en die nog beter laat uitkomen.

Pareltjes zijn het, stuk voor stuk.