Fien vindt zichzelf te gewoon; ze droomt ervan om een grote bos krullen of mooie zwarte ogen te hebben. Wanneer ze hoort dat de koningin op bezoek komt in haar school, gaat ze op zolder zoeken naar dingen waarmee ze een hoed kan maken. Met die originele hoed voelt ze zich plots heel bijzonder. Al snel ontdekt ze dat “bijzonder” zijn ook nadelen heeft. Ze stuurt haar hoed als cadeau naar de koningin en besluit weer gewoon Fien te worden. Maar dat is buiten de andere kinderen van school gerekend ... De sfeerbeelden in aquarel kunnen niet echt overtuigen. Ze zijn flauw van kleur en de personages zijn erg stereotiep afgebeeld. Het verhaal gaat dezelfde richting uit. Het iets pittiger einde kan de boel niet redden. De saaiheid die Fien ervaart, was blijkbaar besmettelijk.