Yana is een onzekere tiener die gepest wordt. Haar ouders zijn net gescheiden en ze heeft niet veel vrienden. Elk hoofdstuk start met een stukje uit Yana’s dagboek. “Een droom hoeft niet altijd een droom te blijven, zegt men. Iedereen heeft het recht om gelukkig te zijn. En ik dan? Ben ik zo afschuwelijk dat niemand van me houdt? Zelfs op plaatsen waar je over de hoofden kunt lopen, voel ik me nog alleen. Ik wou dat ik dood was ...”. Zo start hoofdstuk 1 en daarmee is de toon gezet. Wanneer de ernst van het pestgedrag aan het licht komt, grijpt de school in, maar dan op een vrij directieve manier. Bovendien gaat de vertrouwensleerkracht die Yana krijgt toegewezen serieuze grenzen overschrijden. Gelukkig voor Yana is zij een tiener met een goede veerkracht en loopt het verhaal (min of meer) goed af.

Luc Descamps heeft een vlotte pen en heeft al meerdere boeiende jeugdboeken op zijn palmares. Ook hier stelt hij ons niet teleur en vlieg je doorheen het verhaal. Misschien dat sommigen dit verhaal herkennen. Niet zo vreemd, want het is een herwerkte versie van het eerder verschenen boek 'Roodkontje'. Naar aanleiding van enkele reacties van lezers heeft Descamps er een extra hoofdstuk aan toegevoegd. Op die manier wordt er een link gelegd naar het boek '(Gewoon) anders'. Waar in Roodkontje de nadruk werd gelegd op de problematiek van pesten, komt in Gewoon anders en Gewoon kwetsbaar vooral de kwetsbaarheid van jongeren aan bod. Feit is dat het voornamelijk kwetsbare jongeren zijn die vaak kampen met meerdere problemen tegelijk. Helaas worden Yana's problemen heel luchtig opgelost en mocht het slot van het verhaal realistischer zijn dan het happy end dat hier wordt neergezet. Vijftienjarigen kunnen al wat meer diepgang verwerken. Gelukkig maken de vlotte schrijfstijl en de herkenbare situaties veel goed. Al bij al een mooi en (Gewoon) goed boek!