Gijsje wordt verteld vanuit het perspectief van een jongen die op zijn verjaardag twee kleine, onder een lamp uitgebroede, gansjes krijgt. De eerste die de kleine gansjes zagen, was een mens. Daardoor dachten ze dat ze bij mensen hoorden. Slechts één van de gansjes overleefde en dat was Gijsje. De eenvoudige toegankelijke tekst wordt ondersteund door warme aquarelillustraties, waardoor het lijkt alsof het verhaal zich als een film voor (voor)-lezer en kijker ontrolt. In korte hoofdstukken beschrijft de jongen hoe Gijsje opgenomen werd in het gezin van havenmeesters en zich al snel ontpopte tot de mascotte van de kleine havenstad. Gijsje groeide uit tot een echte ‘mensengans’. Dat bracht ook met zich mee dat ze zich noodgedwongen anders gedroeg dan haar soortgenoten. Wanneer de andere ganzen bij het naderen van de winter zuidwaarts trokken, vloog Gijsje niet met hen mee. Ze was te zwaar om ver te vliegen. Tijdens de lente legde Gijsje wel acht eieren en ging ze broeden, zonder resultaat. Pas nadat papa haar eieren ruilde voor bevruchte exemplaren kreeg ze twee jonge gansjes. Ook nu overleefde er slechts één. Daarmee toont de auteur aan dat ze de realiteit niet uit de weg gaat. Het ene gansje groeide uit tot een stevige ‘ganzengans’ en kreeg de naam Guus. Wanneer nu de ganzen tijdens de herfst gakkend overvlogen, beantwoordde Guus hun roep, steeg hij de lucht in en vloog hij met hen richting zuiden. Gijsje bleef achter maar dat scheen haar niet te deren. Haar leventje als 'mensengans' liep rustig verder. Tot de jongen op een dag thuiskwam en Gijsje miste. Toen vond hij haar. Stil en dood lag ze daar met haar kop in haar veren, wellicht aangereden door een wagen. Iedereen nam afscheid en verwerkte het verlies op zijn of haar manier. Daarna leek het alsof het leven van Gijsje als 'mensengans' was afgerond. De levenscyclus die de auteur in haar verhaal verweefde, leek voltooid. Maar mama was niet alleen havenmeester, ze was ook beeldhouwster. Ze maakte een bronzen beeld van Gijsje waardoor het lijkt alsof ze nu nog altijd een beetje verder leeft ... Het gevoelig geschreven verhaal is geïnspireerd op een waar gebeurde geschiedenis in het havenstadje Medemblik aan het IJselmeer. Daar is ook het bronzen beeld terug te vinden. 'Gijsje' is niet alleen een ontroerend verhaal over een jongen en zijn tamme gans. Het is ook in zijn eenvoud een aangrijpend verhaal over hechte vriendschap en afhankelijkheid die kan ontstaan tussen mens en dier en de pijn die afscheid nemen met zich meebrengt. Voor iedereen die opgroeit met dieren een herkenbaar en emotioneel gegeven.