God was in de keuken bezig

Ook over het begin

Een klein meisje mist haar moeder, ze zou in Spanje zijn. Vader heeft weinig tijd. Ze begon te zwijgen toen mama verdween. Haar eenzaamheid wordt ingevuld door een oude buurman Erasmus. Hij vertelt verhalen die beginnen bij zijn ouders en zo teruggaan tot de eerste mensen. Je zou het dus een boek over de evolutieleer kunnen noemen. Ik kon echter een déjà-vugevoel moeilijk onderdrukken. Eerder werden volgens dit procédé de filosofen opgevoerd door Gaarder en Einstein door Stannard; Enzenberger gebruikte een telduivel om wiskunde uit te leggen. Origineel is het boek dus zeker niet. Dan stoorde mij de taal. Zinnen als: "Ze staan tegen elkaar, de huizen" en taalgeleuter als op p.16: "lavendelvelden. Ik haal het door elkaar en schrijf laveldevendelen...", maakten mij allesbehalve enthousiast. Er is ook nog een olifant en een zekere Felix waar ik geen blijf mee weet. Er wordt, zeker in het begin, nogal wat af geassocieerd. Gaandeweg wordt het boek interessanter omdat de verhalen van Erasmus best wel boeiend zijn, maar er staat veel te veel ballast rond. Van dergelijke filosoferige boeken zijn er m.i. de laatste tijd al te veel verschenen. Geef mij maar een stevig en goed geschreven verhaal.