Johan is oud en verliest een voor een de mensen om hen heen. Gelukkig heeft hij zijn goudvis Giovanni om mee te converseren. Beiden dromen ze van de zee: de man uit heimwee, de goudvis uit nieuwsgierigheid en drang naar avontuur. Maar met een goudvis reizen is niet zo handig. Uit liefde voor Giovanni besluit Johan hem vrij te laten in de rivier. 

Met dit verhaal –in een klein formaat graphic novel gegoten– debuteert Bénédicte van Wambeke onder het pseudoniem Va Béné. In een zeer gevarieerde stijl, met waterverf en (kleur)potlood, schetst ze een liefdevolle relatie in zes hoofdstukken. Dat levert mooie plaatjes op. Bijvoorbeeld de hoofdpersonages met kleuraccenten tussen een straat vol zwart wit personages, sommigen zonder ingevuld gezicht, sommigen helemaal enkel silhouet. Of feeërieke titelpagina’s met uitgespaarde bomen in blauwe waterverf. De eerste bladzijden ogen zeer bevreemdend, tot je door hebt dat je door de ogen van de goudvis vanuit de bokaal kijkt.

Doorheen het boekje moet je regelmatig de bladzijden draaien om te kunnen kijken en lezen, wat geen meerwaarde heeft en eerder irriteert. Wat eveneens irriteert zijn de veelvuldige tekstballonnen, met wat saaie, schoolse toevoegingen van wat je zelf wel begrepen hebt uit het beeld. De tekst breekt het poëtische karakter van de strip.