In dit eerder rauwe verhaal maken we kennis met o.a. Shell, Danni en Jodie. Elk hebben ze een andere vader, en hun hoogzwangere moeder staat er alleen voor. Shell staat zo goed en zo kwaad als mogelijk haar moeder bij. Ze probeert er ook voor haar zussen te zijn. Financieel heeft het gezin het moeilijk. Reizen zit er logischerwijs niet in, dus brengen ze hun vakantie op hun balkon door en dopen het tot “Gran Balconia”. Maandverband is voor de meisjes een luxeproduct. Menstruatiearmoede krijgt dan ook veel aandacht in dit verhaal. De drempel om naar de uitgiftedepot te gaan –een soort winkel waar je gratis dingen kan halen– is hoog, maar wordt wel genomen.
Gelukkig kan Shell ook nog gewoon jong zijn en wordt ze verliefd op Lenny Montana van het wassalon. Hij regelde voor haar een gratis beurtenkaart toen de wasmachine van het gezin het begaf. Shell is er wel rotsvast van overtuigd dat ze het op vlak van de liefde beter zal aanpakken dan haar moeder.

Gelukkig word je niet onmiddellijk van dit boek, maar wat knap van Visser om gevoelige onderwerpen aan te kaarten. Ik las het boek met een grote dosis medelijden, maar toch werd ik er niet in meegezogen. Niet omdat het te confronterend was, maar eerder vanwege de droge schrijfstijl.

Jammer genoeg zullen heel wat jongeren zich in dit boek kunnen herkennen. Laat het ook een eyeopener zijn voor hen die meer geluk hebben in het leven. Alleen al daarom is het lezen van dit boek de moeite waard.