Gronk houdt ontzettend veel van schoenen. Dag in dag uit tekent hij allerlei soorten schoenen zoals hij ze in zijn hoofd ziet. Op een dag begint hij deze schoenen ook te maken, met naald en draad, van stof en leer. Maar na een tijdje heeft Gronk zoveel schoenen dat hij niet meer weet wat er mee aanvangen. Dus trekt hij er op uit. Hij ontmoet twee honden waarvan het kleinste hondje vreselijk koude voetjes heeft. Hij helpt hen door warme muiltjes te schenken. In de stad helpt hij een uil met platvoeten, aan de vijver een kikker door een schoen als bootje te geven. Gronk valt in slaap en droomt… De volgende dag blijkt zijn droom uitgekomen: al zijn nieuwe vrienden gaan met hem mee. In zijn huisje kruipt Gronk opnieuw achter de tekentafel terwijl zijn vrienden hem helpen door de schoenen te verkopen. Gronk is een wat bevreemdend figuurtje: vis noch vlees, mens noch dier. Gronk is gewoon een griezelig figuurtje. Zijn leven bestaat uit schoenen. Eerst door ze te ontwerpen, daarna door ze ook te vervaardigen en ten slotte door ze, met behulp van zijn vrienden, te verkopen. Het is een flets verhaal met fletse tekeningen. Een verhaal dat eigenlijk nergens naar toe gaat, dat kant noch wal raakt. Er lijken passages overgeslagen of weggeknipt. De illustraties zijn een mengeling van teken-, knip- en plakwerk. Het geheel weet mij echt totaal niet te bekoren.