Dertig klassieke sprookjes verzamelde Jacques Vriens in deze bundel. Maar, zo licht hij in zijn voorwoord toe, omdat sprookjes vaak geschreven werden in een taal die voor jonge kinderen moeilijk te begrijpen was, paste hij ze aan. Hij las ze voor zichzelf, klapte het boek dicht, probeerde alles heel goed te onthouden en vertelde het zo echt mogelijk na, met hier en daar een knipoog naar het heden. De prinses uit 'De kikkerkoning' had het mooiste speelgoed van de hele wereld. Dat kon ook niet anders, want haar vader was de koning van een groot land en was rijk. Wanneer de wolf uit Roodkapje zich verveelde bromde hij: "Saaie dag vandaag, ik lig hier maar en er gebeurt niks." Hij deed zijn ogen dicht en viel in slaap. Gelukkig maar, want er kwam net een konijnenfamilie langs. Vader konijn schrok van de grote bek. Hij draaide zich om naar zijn familie en fluisterde: "Allemaal op je tenen lopen en geen geluid maken." De dikste dwerg uit Sneeuwwitje wil graag weten of ze kan koken want hij heeft zo stilaan genoeg van iedere dag boterhammen met jam en hagelslag. Toen de houthakker en zijn vrouw thuiskwamen uit het bos, stond er een rijke tante op de stoep… Deze spitsvondige wendingen maken deel uit van de vlotte stijl waarin Jacques Vriens de sprookjes bewerkte. Die eigentijdse accenten maken het zelf lezen voor een iets ouder publiek ook aantrekkelijker. Doordat de verhalen door verschillende tekenaars werden geïllustreerd heeft elk verhaal een eigen karakter. 'Grootmoeders grote oren ...' is een bundeling van de succesvolle bundels 'Grootmoeder wat heb je grote oren' en 'O, mijn lieve Augustijn'. Een mooi initiatief dat garant staat voor uren lees-, luister- en kijkplezier.