In zijn typische herkenbare stijl herschreef Roald Dahl dertig jaar geleden zes gekende en minder gekende sprookjes. De liefelijke verhaaltjes worden er heel wat bloederiger en woester door. Hierdoor is de plot ook helemaal anders dan hetgeen we kennen. De rijmen zijn vaak vaak hilarisch en leiden je heel snel weg van het vertrouwde sprookje. Assepoester trouwt niet met de prins die haar schoentje vond maar wel met een pottenbakker, Sneeuwwitje komt bij zeven ex-jockeys en bezorgt hen zoveel geld dat ze ongestoord kunnen gokken en Roodkapje is de wolf veel te slim af.
De illustraties waren een kolfje naar de hand van Quentin Blake en het boek wordt extra aantrekkelijk gemaakt door de kleine illustraties tussen de tekst door. Ze sluiten zeer mooi aan bij het verhaal en zorgen ervoor dat je helemaal ondergedompeld wordt in de sfeer. Op de achterflap lees je dat de herschreven verhalen bloediger en woester worden maar eigenlijk worden ze door de verrassende wendingen vooral veel humoristischer.
De Nederlandse vertaling leest heel vlot en ook het rijmen is zeer geslaagd, wat geen evidentie is bij een vertaling.