Hallo, tot ziens en alles daartussen
Clare gaat weldra naar de universiteit, net zoals haar liefje Aidan. Jammer genoeg gaan ze elk naar een andere universiteit en is de afstand echt onoverbrugbaar. Er is maar één vraag die Clare bezighoudt: kunnen ze beter nu een punt achter hun relatie zetten of gaan ze door, goed wetende dat er die afstand is en dat elk zijn eigen leven zal leiden? Clare heeft voor hun laatste avond samen een lijstje gemaakt van alle plaatsen die voor hen als koppel een betekenis hebben. Samen zullen ze al deze plekken afgaan, om zo hun beslissing te kunnen nemen. Bij elke halte leren we Clare en Aidan beter kennen. Clare is romantisch, balanceert soms zelfs op het randje van 'dramaqueen'. Alles moet voor haar kloppen en ze laat zich vaak meeslepen door haar herinneringen en gevoelens. Aidan is haar tegenpool: hij is realistisch, blijft met zijn beide voeten op de grond en wil vooral duidelijkheid. Hij heeft het moeilijk met de beslissing van Clare om hun relatie te beëindigen.
Bij elke halte krijg je als lezer een stukje van het verhaal van Clare en Aidan. Je komt te weten hoe ze elkaar ontmoet hebben, wie hun vrienden zijn, welke leuke of minder leuke dingen ze meegemaakt hebben en hoe hun relatie in elkaar zit. Jammer genoeg voor Clare verloopt de avond niet helemaal zoals zij het gepland had. Omdat zij zo graag de touwtjes in handen heeft, valt dat haar zwaar. Aidan neemt het luchtiger op en relativeert. Eén ding verbindt hen: de angst om elkaar te verliezen. Voor Clare is de beslissing om uit elkaar te gaan er vooral eentje vanuit zelfbescherming: ze wil niet gekwetst worden, ze wil niet horen dat Aidan eventueel een ander meisje leert kennen, ze wil geen gebroken hart. Daarom wil ze de pijn voor zijn en er nu al een eind aan maken. Aidan doet zijn uiterste best om haar te begrijpen, maar heeft het er moeilijk mee, hij ziet haar immers graag ... Doordat er hier en daar wat misloopt in de avond die Clare plande, kom je ook de kleine kantjes te weten. Hun relatie is niet altijd rozengeur en maneschijn geweest. Net dat maakt de personages zo levendig en sympathiek. Ze zijn niet perfect, ze maken fouten, ze kunnen vergeven en opnieuw beginnen.
Meisjes vanaf dertien jaar zullen ongetwijfeld smullen van dit romantische verhaal, waarin de liefde centraal staat. Het leest als een trein en vraagt niet teveel inspanning. Op die leeftijd ben je met dit soort vragen bezig, kamp je met de volwassenheid die om de hoek loert, met levensbelangrijke vragen over de liefde en kan wat drama absoluut geen kwaad! Het gevoel dat Clare zo verscheurt, is bijna tastbaar en dus zeker voer voor het doelpubliek. Een zeer toegankelijk boek, zowel qua cover als inhoud. De filmrechten van het boek zijn ondertussen verkocht. Chicklit op zijn best!