Help, ik heb een vader

Zonder het te weten, las ik het derde deel van een reeks. Nergens is er een verwijzing naar de twee voorgaande delen. Maar tijdens het lezen had ik nooit het gevoel iets gemist te hebben. Dit boek is dus perfect te lezen zonder dat je Help, ik ben verliefd en Help, ik heb vakantie las. Ik kwam het eerder toevallig te weten na een kleine zoektocht op het internet. Het derde deel blijkt ook het laatste te zijn, terwijl ik van plan was om in mijn review te schrijven, het misschien wel leuk zou zijn als er een vervolg op dit boek zou komen. Niet dus.

Charlie, een meid uit het zesde leerjaar, heeft het wat moeilijk met Sven, de nieuwe vriend van haar moeder. Waarom moest ze zo nodig haar turnleraar kiezen? Doorheen het verhaal wordt de band tussen Sven en Charlie steeds beter. Een andere verhaallijn is er eentje tussen Charlie en haar vriendinnen. Zoals het gaat bij meisjes van die leeftijd verloopt hun vriendschap met ups en downs. Ondanks de akkefietjes willen de vier jongedames er wel alles aan doen om in het middelbaar in dezelfde school te zitten. Dat hebben ze helaas niet zelf in de hand door dat stomme aanmeldsysteem.

Verder is er ook nog Hakim, het liefje van Charlie. Hij zou eerst verhuizen, maar blijft uiteindelijk toch in de buurt wonen. Voor kinderen uit de lagere school, vond ik dat al wel meer naar een echte relatie neigen dan naar 'het is aan'.  Zo wandelen ze hand in hand, kussen ze geregeld, zijn er al duidelijke afspraken enzovoort. Dat was de enige verhaallijn die ik niet zo realistisch vond voor meisjes van een lagere school. Leuk vond ik wel dat ouders nog een aanwezige rol krijgen. Meisjes van twaald hebben immers nog controle en toestemming nodig, al denken ze vaak van niet.

Kaat De Kock zorgde voor een luchtig, vlot leesbaar en herkenbaar boek voor kinderen van 10 tot 12 jaar. Als lezer lijkt het alsof je plots echt in het leventje van een 12-jarige stapt. De leefwereld is helemaal die van hen en de portie drama zal absoluut herkenbaar zijn. Het leest vlot en is gemakkelijk te volgen.

Een nieuw hoofdstuk wordt steeds met een volledige bladzijde met daarop een zwart-wit illustratie van Chrostin en een korte zin over het hoofdstuk dat eraan zit te komen, aangegeven.

Topliteratuur vond ik dit zeker niet, maar ik kan me wel inbeelden dat de doelgroep veel plezier kan hebben aan dit toegankelijk boekje. Ideale zomervakantielectuur voor kinderen die de lagere school verlaten en de stap naar het middelbaar maken.