Het boek van Max Berg

Max Berg, een als nerd bekend staande twaalfjarige knaap, behoort tot een select kransje van twintig uitverkoren kinderen die deelnemen aan het geheimzinnige Baluba-experiment. Vijftig dagen lang zullen de kinderen hun eigen maatschappij creëren, afgezonderd op een eilandje voor de Noorse kust. Uiteraard wordt alles 24 uur op 24 gefilmd, want het experiment moet dé grote klapper van het komende televisieseizoen worden. Concepten als strafpunten en verkiezingen moeten voor wat extra spanning zorgen. Al snel ontdekt Max dat hij het experiment onderschat heeft. Vriendschap wordt op de proef gesteld, agressief gedrag en verborgen agenda’s steken de kop op en de verplichte verkiezingen brengen ook heel wat wrevel met zich mee. Zal Max het vijftig dagen volhouden? En overleeft het Baluba- experiment überhaupt wel?
Met 608 bladzijden is ‘Het boek van Max Berg’ letterlijk een stevig boek. Ook figuurlijk heb je hier als lezer serieus wat werk te verzetten. Het boek is niets meer of minder dan onverholen maatschappijkritiek. Het laat zien hoe onze samenleving soms behoorlijk doordraait op een ongezonde manier, hoe mensen gemanipuleerd worden ter meerdere eer en glorie van de commercialiteit, hoe men een stempel opgedrukt kan krijgen omwille van kleine aspecten die uitvergroot worden. Max Berg wordt op twaalfjarige leeftijd al met die zaken geconfronteerd en ook al is hij een bovenmatig intelligente knaap, dat besef is hard. Voor de niet-geoefende lezer is het boek wellicht te zwaar om dragen.
De schrijver heeft voor een afstandelijke schrijfstijl gekozen, die enig doorzettingsvermogen van de lezer vraagt. Wie het verhaal vertelt, wordt bewust niet onthuld, wat zorgt voor enige ondoorzichtigheid. Eenmaal daaraan gewend, krijg je een ontzettend boeiend, bij momenten spannend, maar steeds confronterend boek voorgeschoteld, al moet je sommige lang uitgesponnen scènes wel voor lief nemen. Toch heb je zelden het gevoel dat het boek dunner had kunnen zijn, integendeel. Laat vooral het einde, dat als een natte dweil in je gezicht wordt gesmeten, goed tot je doordringen! Want, zoals de Noorse pers het ook al zei: dit boek is een soort van politieke Harry Potter; een knulletje met een brilletje dat jammer genoeg met de niet zo sympathieke toverkunsten van de media in aanraking komt. Wie niet bang is om in de spiegel van onze samenleving te kijken, weet welk boek te lezen