Inge Bergh is gestart met het schrijven van “haar” verhalen achter enkele kinderliedjes. Dit boek is het vierde in de liedjesreeks. Ze werkt daarbij steeds samen met een andere illustrator. Zelf las ik al In een klein stationnetje en Boer, wat zeg je van mijn kippen?. Daar was ik niet zo gek van. In het bos daar staat een huisje vind ik leuker. Misschien ook omdat het wat stouter en verrassender is.

Als je wil kan je voor het lezen de QR-code scannen die je naar het liedje van de Appelmoesband leidt. Ideaal om in de sfeer te komen, maar noodzakelijk is het niet. Het boek begint immers met de liedjestekst.

Ik had steeds een schattig beeld van het haasje, maar niets blijkt minder waar. Eens je het binnen hebt gelaten, verandert het in een tiran. Hij eist eten, doet zijn behoefte in huis, steekt het haardvuur aan met meubels en heeft nog last van vlooien ook. De man die de haas binnenliet, herhaalt geregeld hoeveel spijt hij ervan heeft dat hij de haas binnenliet. De herhaling zorgt voor herkenning, maar ook voor humor. Uiteindelijk gooit hij de haas toch buiten, waarop die laatste op zoek gaat naar een ander huisje met hopelijk een liever baasje. Zonder dat de lezer ziet wat er gebeurt, is het wel duidelijk dat dat nieuwe baasje het zelfde lot zal ondergaan.

De tekst leest vlot en staat op rijm. Zowel de tekst als de illustraties zijn wat stouter zonder dat het “plat” wordt.

Uit de reeks vind ik dit voorlopig het leukste deel en ik neem aan dat jongere kinderen ook wel plezier zullen hebben als het voorgelezen wordt. De activiteitenbundel achteraan hoefde voor mij dan weer niet, wegens weinig meerwaarde.