Hoe verdrietig ben jij? Hou je nog steeds evenveel van je kinderen als vroeger? En ben je wel echt blij met het cadeau dat je net kreeg ...?

Er zijn heel wat vragen waarop we het antwoord niet kunnen meten. Waarna we ons kunnen afvragen of we dit wel willen meten. Hoe reageert een maatschappij als gevoelens opeens meetbaar worden? Daarover gaat dit poëtische boek.

Het verhaal begint te bruisen wanneer het ik-personage thuis komt van school omdat hij ruzie heeft gehad en niet exact aan zijn papa kan vertellen wat hij juist voelt. Vermits papa, Marcel Gram, een ingenieur is die instaat voor de ijking van lengtematen en gewichten vindt hij het enorm frustrerend om gevoelens niet te kunnen meten. Vader en zoon brengen daar verandering in, maar merken al snel dat dat geen goed idee was. Gelukkig vinden ze een leuke oplossing voor alle apparaten die ze gemaakt hebben.

De schitterende retrobeelden in dit boek zijn gemaakt door internationaal succesillustrator Vincent Mahé. En dat merk je! De vormen en de kleuren zijn in een perfecte balans. Ze doen alle recht aan de grootte van dit boek. Ze zijn heerlijk om naar te kijken en bevatten veel details. Ook wordt er vaak een meting van iets bijgeschreven, al dan niet fictief én met de juiste afkorting natuurlijk!

Ook op vlak van taal blinkt dit boek uit. Wanneer zijn zoon thuis komt met een “omgekeerde glimlach” wil Marcel Gram weten hoeveel centijoepie zijn zoon kwijt is. Heerlijk woord is dat, die centijoepie. Maar ook de andere namen voor apparaten en meeteenheden zijn subliem. Wat dacht je bijvoorbeeld van tranoscopen, xiejegraagmeters en joepiepassers. Zo leent dit creatieve boek zich perfect voor zowel een wiskundeles als een taalles.

Een heerlijk boek dat zeker vijf sterren zou hebben gekregen moest het wat meer aandacht hebben gehad voor diversiteit. Een vrouwelijke wetenschapster of een man achter het fornuis zouden het boek nog beter hebben gemaakt.