Als Jori gaat slapen, leest mama hem nog een stukje voor uit het dikke monsterboek. Op een spannend moment -het monsterei is zoek- houdt ze ermee op. Als ze de kamer uitgaat, neemt zij zijn lichtzwaard mee naar beneden. Maar Jori voelt zich niet op zijn gemak zonder zijn zwaard. Want zonder zwaard is hij maar een gewone jongen en niet Jori de stoere ruimteridder, die iedereen redt die gered moet worden. Als dan ook nog de donkere schaduwen in zijn kamer monsterachtige trekken aannemen, roept hij keer op keer op zijn mama. Na tal van keren moet zij het onderspit delven en geeft zij hem zijn zwaard terug. Maar dan ontdekt Jori wat hij nooit verwacht had … In dit fantasievolle griezelprentenverhaal zal iedereen zich moeiteloos herkennen. De angst, maar even goed de moed van de kleine Jori spreken voor zich, terwijl ook de emoties van de moeder bij de voorlezer erg vertrouwd zullen overkomen … Dit alles gelardeerd met de nodige verfrissende humor. De sober ingekleurde potloodtekeningen stralen een sfeer uit die je aandacht helemaal opslorpt. De griezelige schaduwen in de donkere en ruwe arceringen doen zelfs wat aan Hitchcock denken. Terwijl de grappig getekende personages een toonbeeld zijn van uitbundigheid en gretigheid. Hun expressie en lichaamshoudingen zijn meer dan duidelijk. Ook mooi hoe de illustrator emoties en sferen versterkt door een uitgekiend spel met perspectief en grootte. De tekst laat zich vlot voorlezen en het verhaal is degelijk opgebouwd met de nodige herhalingen die crescendogewijs uitmonden in een erg verrassend einde, waarin fictie en realiteit zich met elkaar vermengen.