Jacob vraagt zich af of zijn ouders wel beseffen dat ze een kind hebben. Zijn ouders hebben nooit tijd voor hem en beseffen niet eens dat hij er is. Zijn moeder zie je steeds met een boek of krant en zijn vader doet niets anders dan muziek downloaden en beluisteren op zijn i-pod. Jacob is al tien en trekt wel zijn plan, maar hij voelt zich heel eenzaam. Hij doet alles alleen, zelfs naar het voetballen gaan zijn ouders niet één keer mee. Bij hem thuis praat niemend nog met mekaar. Op een prikbord aan een vervallen gebouwtje aan de rand van het bos hangen altijd berichtjes om van huis of van ouders te ruilen. Na een paar dagen ziet Jacob een aankondiging die hem wel aanstaat. Het is van Hidde. Hidde zijn ouders laten hem geen ogenblik met rust. Ze organiseren spelletjes, smeren zijn boterhammen, brengen hem naar school. Hidde vindt dit niet echt fijn; hij wordt er gek van. Hidde zoekt een gezin dat hem met rust laat. Jacob denkt dat het moment is aangebroken om met Hidde te ruilen. Humoristisch jeugdverhaal over het ruilen van je huis, je ouders, school, vrienden ... Wanneer de jongens in elkaars huid kruipen, komen de gekke situaties vanzelf. Zeker een verhaal dat je verbeelding prikkelt. Het is vlot geschreven, je leest het in een wip uit.