Het geheim van de wifi

Leuk! Sarah gaat samen met haar ouders een weekendje weg. Bij aankomst slaat de sfeer om, want er blijkt geen wifi te zijn. Aangezien Sarah samen met 2 vriendinnen strenge afspraken gemaakt heeft in verband met het onderhouden van een gemeenschappelijk instagramaccount, is de stress onmiddellijk voelbaar. Sarah zal immers uit het groepje gegooid worden als ze niet om de paar uur een foto of een bericht post. Tijdens haar zoektocht naar internet leert ze Gijs kennen. Samen beleven ze leuke dingen, maar de zoektocht naar wifi en de angst om uit de groep gegooid te worden vormen wel de rode draad. Problemen die zich doorheen het verhaal stellen worden allemaal netjes opgelost, zodat er met een happy end afgesloten kan worden.

In dit boek wordt pijnlijk duidelijk hoe verslavend het hele social media-gebeuren voor jongeren kan zijn. Als moeder van twee pubers herken ik een deel van de wifi- en social media-stress. Ik kan me hier thuis al mateloos aan ergeren. Tijdens het lezen kreeg ik er zelfs een gevoel van medelijden bij. Wat doet de jeugd zich toch aan om zo online actief te zijn? De leeftijd van de personages in het boek lijkt me maximum een jaar of twaalf te zijn. Het boek zelf is dan weer leesbaar voor kinderen vanaf een jaar of 8. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat deze leeftijdsgroep nog gespaard blijft van dit soort stress en dat de verhaallijn nog een ver-van-mijn-bed-show is, want die stress voel je zonder twijfel tijdens het lezen. Ook de manier waarop de “vriendinnen” met elkaar omgaan zie je liever niet gebeuren bij lagereschoolkinderen.

Actueel is het verhaal zeker wel, maar ik had er liever een versie van gelezen die bestemd was voor tieners. Je zou dit boek kunnen aanbieden aan zwakker lezende pubers, maar daar zijn de verhaallijn en de illustraties dan weer te kinderachtig voor.

Het boek is vlot leesbaar met hier en daar typisch Nederlandse uitdrukkingen die Vlaamse lezers niet gebruiken, maar die in de context wel duidelijk worden.

In het verhaal worden typische social media-taal en -afkortingen gebruikt. Toegegeven ... ik moest af en toe bij mijn dochters te rade gaan, die me dan met draaiende ogen een uitleg konden geven. De woordenlijst achteraan deed me toch al wat minder wereldvreemd voelen. Het had me de schaamte bespaard als ik de lijst vooraan was tegengekomen, of als er ergens naar verwezen werd.

Voor mij is dit dus een heel 'dubbel' boek. Een herkenbaar thema maar (hopelijk) niet direct bestemd voor het beoogde leespubliek.