Max gaat logeren bij zijn Russische oma en opa op de Witte Dolfijneneilanden (in het boek worden die ook wel de Beloega-eilanden genoemd). Zijn ouders blijven achter in Nederland omdat Max' zusje Lisa in het ziekenhuis ligt. Max was immers op de computer aan het spelen toen hij zijn zusje uit het oog verloor. Lisa geraakte in de vijver waar ze net op tijd werd gevonden door Max. Maar Lisa ligt in coma … Op het eiland speelt hij veel met Masja. Het hondje van Masja loopt weg en wordt teruggevonden in de Beloegabaai. De opa van Max brengt hen met zijn bootje naar de baai. Max en Masja blijven een paar dagen logeren bij professor Bobrov, die in de baai Witte Dolfijnen bestudeert. Maar dan verdwijnt ook de professor. Max en Masja gaan hem zoeken. Ze redden de professor en komen tot de ontdekking dat de dolfijnen in gevaar zijn. De projectontwikkelaar Dexter wil veel geld verdienen met de bouw van bungalows in de baai. De professor heeft onder dwang een brief moeten ondertekenen dat het geen enkel probleem is als er huizen worden gebouwd in de Witte Dolfijnenbaai. Max en Masja komen in actie. Ze organiseren een optocht met het hele eiland. Ze ontdekken een geheime schat met een document dat bewijst dat de baai eigendom is van de kerk. Dexter heeft er dus niets over te zeggen. Alles komt dus goed met de beloega’s en ook thuis is alles weer in orde met Lisa! Dit is een spannend jeugdboek. Geschreven in een tijd van e-mail maar waar toch nog boekweitpap wordt gegeten. Het onderwerp is goed gekozen vermits de dolfijn bij kinderen zeer populair is. Bovendien werd 2007 door de Verenigde Naties uitgeroepen tot het jaar van de dolfijn. De plek waar het verhaal zich afspeelt bestaat echt. Je merkt dat de schrijfster goed op de hoogte is van deze eilanden. Ze is er zelf geweest. Je komt ook wel wat te weten over de witte dolfijn. Om in de sfeer te blijven wordt elk hoofdstuk voorafgegaan door een mooie potloodtekening van een dolfijn. Het leuke formaat en de niet te ruime bladspiegel maken het lezen gemakkelijker.