Erin woont samen met haar moeder en Max de hond in een vissershaventje. Erin wil zo graag mee op zee, maar iedereen verbiedt het haar vanwege de legende van de gevaarlijke zwarte rots. Op een ochtend kan ze haar mama, die visser is, en de hond Max verschalken en zo meevaren met de vissersboot van haar mama. De boot komt in dichte mist terecht en vaart bijna tegen de zwarte rots. Door een abrupt manoeuvre valt Erin vlak bij de zwarte rots in zee. Ze zinkt weg en ontmoet zo het wezen waar iedereen bang voor is. Zal Erin erin slagen om de vissersgemeenschap te overtuigen dat de zwarte rots geen gevaarlijke legende is, maar juist een thuishaven voor verschillende zeedieren? 

Het is een verhaal over de impact van de mens op de natuur, of van vissers op de zee. Het is ook een spannend verhaal over angst. Angst die hier de vorm krijgt van de zwarte rots en het feit dat de grote mensen de rots willen vernietigen. Het is vooral een verhaal met heel veel warmte en fantasie, zowel inhoudelijk als naar tekeningen toe. Een feel good verhaal. De tekeningen zijn knap en aantrekkelijk. Soms kinderlijk eenvoudig zoals de zware rots zelf. Het is een mooie mix van realistische figuren en fantasie. Elke tekening afzonderlijk is een prentje. Voorbeeld hier is een dwarsdoorsnede van een huis waar de volwassenen vergaderen en Erin de volwassen afluistert. De kleuren zijn warm en realistisch. De fantasie wordt onder meer geprikkeld doordat Erin onder water kan leven en de rots kan stappen in de grote oceaan. De verhaallijn is voorspelbaar en mooi opgebouwd. Ik denk dat elk kind zoals Erin wil zijn en in haar leefwereld wil vertoeven. Daarom is dit boek een aanrader! Voor de unieke tekeningen is en 5+ op zijn plaats.