In 2015 verscheen Hondje, de enige echte. Dat was het eerste verhalenboek dat Yvonne Jagtenberg schreef waarvoor haar eigen hond, Meneer Boymans, model stond. Voor dit boek ontving ze terecht een zilveren griffel. Ondertussen is er een tweede deel, Het goede leven van Hondje, de enige echte. Ook nu staat meneer Boymans model en worden de dagelijkse belevenissen volledig vanuit het hondenperspectief verteld. Deze werden verwerkt in twintig korte verhalen die onderverdeeld zijn in vier hoofdstukken. Ze sluiten aan bij de vier oerelementen: aarde, lucht, vuur en water, een onderverdeling die voor structuur zorgt en ook de mogelijkheid biedt om op speelse wijze met de woorden om te gaan en ze zo breed mogelijk te benaderen. Het dagelijks leven van Hondje bevat weinig spectaculaire of spannende gebeurtenissen. Hij zwerft als een kwispelend vrijgevochten beestje door zijn omgeving, hij doet er zijn rondje, een Honde-rondje en hij laat zich verbazen door wat er zijn weg of neus kruist. Als de boer zijn land bemest, neemt Hondje een heerlijke douche van koeienpoep. “Vies? Nee hoor. Lekker vies is niet vies," vindt Hondje. Hondjes leven bestaat uit verkennen en genieten. “Hij maakt zich niet druk. Niet over morgen. Ook niet over vandaag ... Hij is tevreden met zichzelf.” In deze uitspraak van de auteur schuilt niet alleen eenvoud maar ook rijkdom en diezelfde uitstraling hebben ook haar illustraties. Met een paar krachtige lijnen en waterverfvlekken geeft ze telkens weer de expressie van Hondje treffend weer. Ze plaatst hem in een ogenschijnlijk eenvoudig decor dat volkomen aansluit bij de inhoud van elk verhaal.

Het goede leven van Hondje is een mooi uitgegeven pareltje dat zich niet alleen zeer goed leent tot voorlezen. De overzichtelijke bladspiegel waarin illustraties en eenvoudige maar gelijktijdig rijke tekst doordacht in elkaar overlopen, zijn ook uitnodigend om zelfstandig te lezen.