Eén keer per jaar roept Koning Keutel, een  leeuw, zijn minister van Binnenlandse Poepaangeleden bij zich om een groot Poepconcours te organiseren. Dit jaar komt het er voor de dieren op aan hun "poepproducten" zo mooi mogelijk te presenteren. De naam van de winnaar wordt voor altijd in een gedenksteen gebeiteld. Zoals te verwachten was, komt er dan een hele parade van dieren en hun "kakkunstjes" langs, met een onverwachte winnaar op het eind.
Eén keer per jaar lijdt de koning een beetje aan een soort 'Gilles-de-la-Tourette-syndroom' en stromen de woorden pis, kak en poep uit zijn mond. Het hangt er maar vanaf of je dit grappig vindt. (Het is trouwens ook een verwarrende mengeling van Vlaamse en Noordnederlandse woorden.) In elk geval is het boek mooi uitgegeven met goud op snee, een beter onderwerp waardig. De dieren zijn mooi afgebeeld, maar hun vondsten zijn niet echt origineel. Het verhaaltje boeit niet echt. Het kan je een glimlach ontlokken en kinderen vinden het wellicht gewaagd om dit in een prentenboek aan te treffen, maar voor de voorlezer verveelt het onderwerp gauw.