Een verre vader, een meisje en een mama: meer hebben Siska Goeminne en Tim Van den Abeele niet nodig om dit pareltje te boetseren. In het boek volgen we een meisje die op zoek gaat naar haar vader, of beter gezegd: we volgen het hart van het meisje. Het is haar hart die haar de weg toont. In de verte ziet ze haar vader, wiens stem en schim ze volgt. Of ze haar vader ziet met haar ogen of met haar hart, is voor interpretatie vatbaar. Doorheen een suggestieve en poëtische tocht zien we hoe het meisje bergen op- en afrent in de hoop haar vader te kunnen aanraken die in de verte steeds zichtbaar is. Haar reis brengt haar uiteindelijk weer thuis bij haar moeder. Haar vader lijkt ze niet te hebben gevonden, zichzelf wel.

Wat meteen opvalt in het boek, zijn de typerende illustraties van Tim Van den Abeele. De kunstwerken in dit boek doen de tijd stilstaan. Op een fotografische manier legt Van den Abeele het meisje en haar zoektocht vast in de vorm van monotypes. Daarbij gebruikt hij de basiskleuren en grijstinten. Het vurige verlangen van het meisje is roodgeel, haar teleurstelling wordt afgebeeld in grijstinten en haar vader is overwegend blauw en lijkt daardoor koel. De kleuren zorgen ervoor dat de titel een tweede dimensie krijgt: we volgen niet alleen het hart van het meisje, we kijken ook recht haar hart binnen. Met dank aan het talent van Van den Abeele.

De woorden sluiten naadloos aan bij de kleurtinten. De tekst is tegelijkertijd poëtisch, verhalend én gevoelsmatig geschreven. Siska Goeminne brengt de tekst beeldend en slaagt er tegelijkertijd in om de interpretatie van de lezer te prikkelen. Op een wonderlijke manier slaagt ze erin om vaagheid niet te laten vervallen in chaos en verwarring. Als lezer krijg je een duidelijke richting, maar word je evengoed uitgedaagd om zelf betekenis aan het verhaal te geven.

Voor wie een innerlijke reis wil maken, is Het hart van het meisje de perfecte inspiratiebron en leidraad. Open het boek, laat kleuren en woorden tot je spreken en verdwaal in je eigen hart. Dit kinderboek is een voorbeeld van wat laagdrempelige poëzie en kunst zou moeten zijn: uitdagend, verrassend én herkenbaar.