Op de dag dat de koning bevalt van zijn zoon komen er twee schipbreukelingen aan op zijn eiland. Het zijn Aucassijn en Nikolet. De koning heeft echter barstende hoofdpijn en is nog steeds in pyjama. Aucassijn en Nikolet zijn gevlucht omdat ze van hun ouders niet mogen trouwen. Aucassijn gelooft in Jezus en Nikolet in de Profeet Mohammed. Koning Torelore ziet niet in wat daar mis mee is. Op zijn eiland mag iedereen doen waar hij zin in heeft, als ze hem maar met rust laten. De schipbreukelingen mogen blijven. Aucassijn en Nikolet vinden het wel zeer raar dat de koning een kind kan krijgen. Maar ze zijn nog verbaasder wanneer ze horen dat de koningin een oorlog aan het voeren is.
Deze fabel werd eind twaalfde, begin dertiende eeuw geschreven door een onbekende schrijver. Het verhaal werd gespeeld door rondreizende muzikanten. Rijm en proza wisselen mekaar af en zo ontstaan er grappige, fantasierijke scènes. De vorm en de inhoud zijn verrassend eigentijds. Aldus de inleiding.
De naïeve illustraties van Tom Schamp zijn ontzettend boeiend, de details zullen je verbazen. Dit boek is net een theaterzaal. Je zit als het ware tussen het publiek - afgebeeld op de eerste prent - en kijkt naar wat er zich op het podium afspeelt. Eerst worden de personages voorgesteld; het lijken menselijke figuren met dierenhoofden. Dan begint het eerste bedrijf. Welk personage er aan het woord is, wordt in de tekst aangeduid met een tekeningetje. De twee nieuwkomers kijken, samen met de lezer,  hun ogen uit naar de wonderlijke wereld van Koning Torelore. Verdraagzaamheid is troef en een oorlog wordt uitgevochten door elkaar met groenten te bekogelen. Na afloop wordt daar een heerlijk soepje van gemaakt. Wanneer Aucussijn lucht geeft aan zijn verbazing, spreekt de koning de volgende wijze woorden: 'Als u niet om kunt met andere gewoonten, dan kunt u beter niet reizen.'
Een heerlijk boek met een prachtige inhoud en prachtige illustraties!