Een klein jongetje wil zijn mama tonen hoe graag hij haar ziet. Hij bedenkt dat de maan het mooiste geschenk is dat hij haar kan geven. Maar als kleine jongen kan hij de maan niet gaan halen. Daarom roept hij de hulp in van zijn papa, zijn neven, de buren en tenslotte alle mensen van de stad om een mensentoren tot aan de maan  te bouwen. Hij belooft aan iedereen dat ze een stukje van de maan zullen krijgen als ze hem helpen. Maar plots bedenkt hij dat hij misschien geen stukje van de maan meer over zal hebben voor zijn mama als hij al zijn helpers  iets moet geven. Hij loopt weg en stapt de hele wereld rond. Wanneer hij eindelijk terug thuiskomt, wordt hij opgewacht door al zijn helpers. Hierdoor is hij zo gelukkig dat hij nu wel tot op de maan geraakt. Hij geeft iedereen een stukje maar het allermooiste deel kan hij aan zijn mama geven.
Mooi en liefelijk verhaaltje over de grote liefde van een jongetje voor zijn moeder. Alle moeite die hij doet om zijn mama iets unieks te geven is heel vertederend. Hij wil het onmogelijke doen om zijn mama te tonen hoe graag hij haar ziet.
De tekst in rijmvorm komt soms wat geforceerd over, vermoedelijk heeft dit met de vertaling te maken. De woordkeuze is soms moeilijk voor kleuters. Een zin als 'hij wil haar hart liefdevol raken' hoort niet echt tot het taalgebruik van jonge kinderen. Spijitg dat het einde wat belerend en melig is.
De paginagrote illustraties zijn heel mooi en expressief. Af en toe is de tekst wel wat moeilijk te lezen omwille van de donkere achtergrond. Maar het kleurgebruik is wel heel goed aangepast aan de inhoud. Soms zijn de kleuren heel warm, soms opvallend contrastrijk om een element te accentueren. Door een ongewoon perspectief te gebruiken en te spelen met verhoudingen zijn de illustraties heel sprekend en  zelfs sterker dan de tekst.