Een aantal dieren mijmeren over het leven. Das en Schildpad staan stil bij ‘nooit en altijd’. Vos en Eekhoorn gaan op zoek naar Eekhoorns verloren moed. Vleermuis wil van zijn schaamte af. Thema’s die ook in onze mensenwereld heel herkenbaar zijn. De tekst is in korte behapbare dichtvorm geschreven: niet te moeilijk maar wel met genoeg diepgang. Aan de lezer om er uit te halen wat hij wil of kan. Het zijn losse, van elkaar te lezen stukjes, maar de aandachtige lezer kan er ook wel een rode draad in vinden.

De vormgeving is heel geslaagd. Met een paar kleuren verfraaien de prenten van Iris van der Veen de kaft en inhoud. De prenten zijn sterk aanwezig en sprekend, maar kunnen niet zonder de tekst. De tekst staat niet steeds horizontaal. Je moet het boek regelmatig, andersom, draaien en dat heeft een grappig, speels effect. 

Het geheel maakt het toegankelijk voor een breed publiek, al is dit boek niet heel geschikt voor heel jonge lezers.