J.K. Rowling: als je de naam van de auteur alleen al op een kaft ziet staan, neem je het boek vast. Zo ook deze Harry Potter-fan. Geen avonturen uit Zweinstein deze keer, maar een 'kerstverhaal'. Al lijkt me de link naar Kerst niet zo’n sterke zet. Het boek is zeker ook in andere periodes te lezen en de verwijzingen naar Kerst hadden zelfs aangepast kunnen worden.

Op Kerstavond raakt Jack door een lelijke daad van zijn stiefzus zijn lievelingsknuffel UV (een varken), kwijt. Het Kerstvarken dat hij als goedmaker krijgt, kan niet tippen aan het originele exemplaar en dat laat Jack duidelijk merken. Terwijl hij ’s nachts doodongelukkig in zijn bed ligt, komen een aantal speelgoedjes, waaronder Kerstvarken (KV) tot leven. Ze nodigen Jack uit om UV te gaan zoeken in het Land van Verlies. Daar komt alles terecht wat kwijtgeraakt is. Het wordt een heuse trip die uitgebreid (en daardoor geregeld langdradig) beschreven wordt. Een kleine 250 van de 312 bladzijden om één (Kerst)nacht te overbruggen is me wat van het goede teveel, zelfs al gaat de tijd in het Land van Verlies een heel stuk sneller dan in het Land van de Levenden.

Het boek is opgedeeld in 9 delen met in totaal 58 hoofdstukken. Het eerste deel gaat over de verloren UV. De 8 andere delen krijgen elk de naam van een zone uit het Land van Verlies waar er naar UV gezocht wordt en waar KV en Jack hun avonturen beleven.

Aan de spanningsboog lijkt geen einde te komen. Ik had meermaals het gevoel: 'nu mag het wel eens gaan gebeuren'. Elke keer als Jack en KV in de penarie zitten, wordt dat door een wel heel groot toeval opgelost. Dat mag een keer zo zijn, maar niet altijd. Het komt de geloofwaardigheid (ook al is het een fantasieverhaal) zeker niet ten goede. Ook het steeds doorsturen naar alweer een andere wereld vond ik storend.

In de verantwoording na het verhaal schrijft Rowling dat ze jarenlang met tussenpozen aan dit boek geschreven heeft. Dat verklaart misschien waarom het niveau bij het begin van het boek en dat meer naar het einde toe echt wel verschilt. In het begin kan een 8-jarige zeker mee, maar naarmate het boek vordert, worden er verhaallijnen en personages gecreëerd die wel wat te ingewikkeld worden. Elk kind begrijpt nog wel dat er oorbellen en speelgoed kwijt kunnen raken, maar als het over het verliezen van slechte gewoontes en principes gaat, kan ik me inbeelden dat er afgehaakt wordt omdat het nu wel heel belerend wordt. Ook de vele beschrijvingen en (overbodige) personages en passanten maken het er niet makkelijker op.

Voor mij werd dit helaas een eerder teleurstellend boek, ik kon me er niet in verliezen en zeker met dit onderwerp was het jammer.