Het kleurenmonster is intussen alom gekend. Het heeft zich in onze kleuterscholen binnen gewerkt om kleuters hun emoties te leren benoemen. Veel ouders en leerkrachten hebben ongetwijfeld al veel aan dit boek gehad. Het benoemen van emoties is immers een eerste stap om ermee te leren omgaan. Dit boek gaat nog een stapje verder. In dit boek is ons kleurenmonster een emotiedokter geworden. Nina (het meisje heeft eindelijk een naam gekregen!) voelt zich niet zo lekker. Wat ze juist voelt, kan ze zelf niet benoemen, maar ze heeft gisteren “ja” gezegd terwijl ze eigenlijk “nee” wou zeggen. De emotiedokter heeft een EHBO-kist vol met hulpmiddelen voor negatieve gevoelens. Het zijn er wel 36 in totaal! De dokter en Nina brengen eerst in beeld hoe Nina zich voelt en testen dan acht tools uit die helpen om Nina beter te maken. Alle tools uit de EHBO-kist zijn simpele dingen die de meeste mensen thuis ook hebben of kunnen maken. Het is dus niet verwonderlijk dat het boek afsluit met een uitnodiging om zelf ook zo’n kist te maken. Verder staan er nog concrete tips in voor ouders en andere opvoeders om kinderen hun emoties te leren reguleren. Pedagogisch gezien heel laagdrempelig en knap werk. Zeker omdat ook de oorzaak van Nina’s probleem –niet nee kunnen zeggen–, zowel door de dokter als in het nawoord bekeken wordt.

Maar ook het boek zelf is van een hogere kwaliteit dan de vorige boeken over het kleurenmonster. De sterke kanten van het boek zijn gebleven. Zo zijn de prenten nog steeds met eenzelfde leuke collagetechniek vorm gegeven. Het verhaal heeft nu wel een duidelijke lijn, de personages zijn veel minder afstandelijk, het kleurenmonster verandert niet te pas en te onpas van kleur ... Heel wat van de kritiek die er kwam op voorgaande boeken is meegenomen bij het schrijven van dit nieuwe boek. Daardoor is het Anna Llenas zeker gegund dat dit boek hetzelfde succes kent als het eerste boek van het kleurenmonster.