Sara slentert door de straat, ze verveelt zich en alles is even saai en duf. Ze vindt een steentje, maar nee, het is een krijtje. Sara gaat er een mooie tekening mee maken, maar het lukt haar niet. Ze wil het krijtje al weggooien maar dan ziet ze Tim. Hij is aan het knikkeren. Ze ziet hoe de knikkers in een kuiltje springen en wil dat ook proberen. Ze ruilt haar krijtje met Tim voor zijn knikkers, met de belofte dat het een toverkrijtje is: alles wat je tekent, wordt 's nachts levend. Sara speelt met haar knikkers maar ze rollen alle kanten op. (Op de tegenoverliggende pagina zie je Tim met zijn tot leven gekomen draak.) Sara ruilt haar knikkers voor de lollie van Sam, de lollie voor de jojo van Robbie, de jojo voor de fluit van Mathilde. Telkens wordt Sara teleurgesteld, terwijl de andere kinderen de dag van hun leven beleven. Sara wil steeds wat iemand anders heeft. Op het einde probeert ze de hinkelbaan van Ben uit, tot het begint te regenen en al de krijtstrepen wegspoelen. Dan komt het krijtje goed van pas. Samen met de andere kinderen hinkelt ze de hele dag! Een verhaal over een meisje dat nooit tevreden is. Door onmogelijke dingen te beloven krijgt ze wat ze wil. Alhoewel onmogelijk? Door hun fantasie te gebruiken, amuseren de andere kinderen zich wel en dat is mooi op de prenten weergegeven. De illustraties zijn leuk met heel veel kleine details, naar mijn zin wat te petieterig. De tekst leest vlot en de moraal van het verhaal is dat wat in je eentje niet gaat soms samen met anderen wel eens wil lukken.