Diep in het Moeras leeft een dorp onder een zware vloek. De verschrikkelijke heks van het bos eist dat zij jaarlijks een baby voor haar achterlaten. Enkel dan zal zij het dorp met rust laten. De Raad van ouderlingen beslist welke baby geofferd wordt en brengt het kind weg. De angst en het verdriet houden de dorpelingen klein. De Raad ziet hierop toe, elk sprankeltje hoop moet verdwijnen. De eigenlijke macht bevindt zich echter in de toren. Hier wordt alle kennis beheerd door de Zusters van de Ster onder leiding van hoofdzuster Ignatia. Zij heerst over de kennis en teert op het verdriet van de dorpelingen. Nadat hij deelnam aan het jaarlijkse offer begint de jonge Anteen, ouderling in opleiding, te twijfelen aan de oude verhalen. Het geschreeuw van de moeder blijft door zijn hoofd spoken. Hij kan er niet los van komen. Waarom doet de heks hun dit aan? Hij doet wat verboden is en gaat op zoek naar antwoorden.

Diep in het woud woont een kind. Een meisje met de kracht van grote magie in haar. Alleen weet ze dit zelf niet, nog niet. Haar grootmoeder zorgde ervoor dat al die kracht verborgen blijft in een klein zaadje diep in haar. Haar kracht is zo groot, gevaarlijk groot voor een klein kind. Als ze dertien is, mag al die kracht naar buiten komen. Tot dan weet ze niets. Zelfs niet dat haar grootmoeder een heks is en magie in haar wereld overal aanwezig is. Haar beste vrienden zijn Zwomp, het Moerasmonster en Vurian, de minidraak. Zij waren bij het échte begin. Zij weten wie het echte gevaar is.

Hoog in de toren woont een vrouw. Ooit was zij een moeder. Nu is ze alleen maar verdriet. Haar verdriet is allesoverheersend. Zo groot dat het haar de kracht van magie geeft. Ze maakt papier uit niets en vogels van papier. Vogels die vliegen naar haar kind ergens diep in het bos. Haar verdriet voedt de echte heks, houdt haar sterk. Wat als het verdriet stopt? Dit kan de heks niet laten gebeuren. Alles staat op het spel.

Dit verhaal neemt je vanaf de eerste bladzijde mee naar een wereld vol magie. Het is een verhaal dat overloopt van gevoelens. Mooie gevoelens van liefde en vertrouwen, maar ook duistere gevoelens van angst en haat. Een verhaal over een volk dat onderdrukt wordt door een boze macht maar zich uiteindelijk durft te bevrijden van haar angst. De sfeer van het dorp aan de rand van het bos en de angst voor de heks deed me meermaals terugdenken aan de psychologische thriller 'The Village'*. 'En Zwomp voelde een scheurtje in zijn hart, zo dun als een potloodlijntje. Hij drukte zijn handen tegen zijn borst en probeerde te voorkomen dat het in tweeën zou breken.' ‘En de dingen waar ze het niét over hadden gingen zwaarder wegen dan de dingen die ze wél bespraken. Elk geheim, iedere onuitgesproken zaak, was zwaar en hard en koud, als een steen die om hun nek hing. Ze liepen krom van de zwaarte van hun geheimen.' De beeldende taal waarmee het verhaal doorspekt is, zet aan tot nadenken. Kelly Barnhill bezit de gave om gevoelens op een bijzondere wijze in woorden om te zetten. Ze zal een gevoel eerder omschrijven dan het gewoon benoemen. De schrijfster beperkt zich niet tot het uitdiepen van het hoofdpersonage, maar geeft je als lezer ook een inkijk in de gevoelens van de anderen. Zwomp, de heks, de jongen, de vrouw in de toren, ... Iedereen speelt zijn rol in het geheel. Alles vloeit samen tot de apocalyps, onvermijdelijk als de lava uit de vulkaan die het moeras bedreigt. Het betoverend mooie taalgebruik (pluim voor de vertaler!) en de magie van het geheel maken dit boek tot een must read voor de echte lezer. Een verhaal voor iedereen die in de kracht van liefde, en de magie die daarmee samenhangt, gelooft. 'The Girl Who Drank the Moon' won in 2017 de Newberry Medal voor het mooiste kinderboek, uitgereikt door de Amerikaanse Associatie voor Bibliotheken.​

*'The Village' is een film uit 2004 van M. Night Shyamalan die vertelt over een afgezonderde gemeenschap in de bossen van Pennsylvania en haar collectieve angst voor geheimzinnige wezens die de omliggende wouden bevolken.