Het meisje dat niet graag boeken las
Je zal maar twee boekenwurmen als ouders hebben als je zelf niet graag leest. Dat is wat er met Meena gebeurt. De boeken stapelen zich op overal in huis, tafelgesprekken gaan over boeken. O, wat haat Meena boeken. Alleen haar poes Max haat de boeken nog meer dan Meena. Toen hij nog een klein katje was, is er een atlas op zijn staart gevallen. Vandaar die knak en die haat. Op een dag is Max op een hoge stapel boeken gekropen die Meena al die jaren van haar ouders gekregen heeft en die ze uiteraard nooit las. Onderaan liggen de prentenboeken, dan ABC-boeken. Max durft niet meer van de stapel te komen. Dus klimt Meena op de harde kaft van de prentenboeken. Dat gaat goed, maar als ze bij de leesboeken komt, glijdt ze uit op een dichtbundel. In haar val sleurt ze alle boeken mee en dan gebeurt er iets vreemds. De verhaalfiguren tuimelen uit hun verhaal: feeën, prinsen, kikkers, Roodkapje, konijnen met en zonder hoed. Meena is overdonderd: \"Ik dacht dat boeken vol woorden zaten, niet vol konijnen!\" zegt ze. Het tumult is niet te overzien. Wacht, denkt Meena, ik vraag aan iedereen in welk boek hij of zij hoort. Ze begint bij een aap: \"A is een aapje\", zegt hij en stapt in een ABC-boek. Een snikkende wolf weet niet meer of hij nu bij ‘Roodkapje’ of ‘De drie biggetjes’ hoort. Meena kan hem niet helpen want ze heeft geen van beide sprookjes gelezen. Om de rust min of meer te herstellen en iedereen thuis te brengen besluit Meena voor te lezen: \"Er was eens in een land hier ver vandaan…\" Alle wezens houden op met lawaai maken. De varkens herkennen als eersten hun verhaal; ze verdwijnen in het boek. Meena sluit het vlug en begint aan een nieuw verhaal. Zo ontdekken alle wezens waar ze thuishoren. Als iedereen weg is, weet Meena waar ze al die wezens kan terugvinden. Stomverbaasd en heel gelukkig vinden haar ouders een lezende Meena bij hun thuiskomst. Een mooi verhaal over de essentie van lezen: woorden die hele werelden scheppen. Het zal vooral kinderen die zich vaak horen aanmanen om toch eens een boek te lezen zeker aanmoedigen om het net als Meena ook te proberen. Dit boek is ook bruikbaar in alle projecten van leesbevordering. De kleurrijke illustraties beslaan een hele bladzijde en zijn expressief. De uitgever vermeldt +4 als doelpubliek, ik zou het liever op +6 houden.