Het nieuwe avontuur van Carl Mops
Die vreselijk verliefd werd en een vriendinnetje kreeg.
Het tweede boek over Carl Mops is qua illustraties alweer een schot in de roos. Met een beperkt kleurenpalet in overwegend blauw- en bruintinten wordt een bepaalde sfeer gecreëerd. De tekeningen worden vaak getekend vanuit het perspectief van de hoofdpersonages, de honden, waardoor je als lezer meteen in hun wereld zit. Als het baasje boos is, verandert de tekenaar van perspectief en zien we de honden van bovenaf. Fijn! Ook het effect van de druipende regen op het raam op pagina 5 en 6 is knap gedaan. In de illustraties vind je tot vijf maal toe een verwijzing naar het Duitse graffitikunstenaarsduo Herakut (www.herakut.de). Zulke verwijzingen in kinderboeken verbreden je wereld en zijn leuke extra’s voor de voorlezer.
Spijtig genoeg eindigt hier de lofzang. Het verhaal zelf is niet echt origineel en erg clichématig uitgewerkt. De mopshond voelt zich verliefd ("Het kriebelt in mijn buik, alsof ik vlinders heb ingeslikt"), zijn hondenmeisje raakt zoek en hij gaat haar, met de hulp van zijn vrienden, zoeken. Hij redt haar van de boze honden en ze worden verliefd. Eind goed al goed dus.
Maar buiten die povere verhaallijn, stoorde mij de vertaling nog het meest. Op pagina 1 valt mijn oog meteen al op een tikfout (mij hart in plaats van mijn hart), ook de interpunctie is vaak vreemd gekozen of soms zelfs fout. Zo hoeft er op pagina 4 geen spatie voor het kommateken en ook in de laatste zin "Ik geloof, dat ik nu écht verliefd ben ..." lijkt me het kommateken overbodig. Ook het werkwoord 'eruitzien' wordt fout geschreven. De Nederlandse tekst vlot niet echt en dat is zonde bij een boek dat mij qua tekenstijl echt wel kon bekoren.