Op een dag merkt Mara in het bos achter hun nieuwe huis een prachtig meer met een eilandje in het midden. Ze ziet ook mensen bij het water die met een bootje naar het eilandje varen, maar contact maken met hen lukt niet. Mara vindt het allemaal vreemd, vooral wanneer dat meer er niet altijd blijkt te zijn. Wanneer ze het aan haar vrienden wil laten zien, is het onvindbaar. Veel tijd om te blijven zoeken naar dat onzichtbare meer krijgt Mara niet: wanneer ze vanuit het zolderraam van haar huis probeert om een glinstering van het water tussen de bomen op te merken, valt ze van het wankele verhoog waar ze op geklommen is. Het meisje komt slecht terecht en ze belandt in het ziekenhuis. Mara zelf beseft dit echter allemaal niet; zij bevindt zich terug bij het meer. En daar ontmoet ze ook de jongen Melvin én de oude man die zichzelf Schaduw noemt. Hij vertelt prachtige verhalen over merkwaardige dingen en vreemde plaatsen. Wat hij vertelt, komt voor de ogen van de toehoorders tot leven. Wanneer Mara ontwaakt, ontdekt ze dat ze in het ziekenhuis ligt. En daar ziet ze ook Melvin terug én Schaduw. Thea Dubelaar heeft iets met andere werelden die parallel lopen met de alledaagse werkelijkheid. In dit verhaal heeft ze het over De Andere Wereld, waarin ze via het beeld van het onzichtbare meer de grenzen van het leven verkent. Dit boek is bestemd voor kinderen vanaf tien jaar en leent er zich goed toe om met hen te filosoferen over wat er zich zou kunnen afspelen op grens van leven en dood en over wat er daarna gebeurt.