Elke avond wanneer het donker wordt, wordt kikkertje Jeroen bang. Hij voelt of de deur goed op slot zit en hij is blij dat mama en papa nog in de buurt zijn. Mama helpt hem om zich klaar te maken voor bed. Ze stuurt papa om een verhaaltje voor te lezen. Daarna komt mama hem nog een nachtzoen geven en wat knuffelen. Maar alleen in zijn bed hoort Jeroen krits, krats, piep, plats onder zijn bed. Wat is dat? "Het zoet-water-monster? De gevederde slang? Het spook uit het moeras?" Jeroen staat vlug op en maakt papa wakker. Twee keer brengt die het kikkertje terug naar bed. Tevergeefs. De derde keer kruipt Jeroen in mama's armen. Nu kan hij veilig slapen tussen mama en papa in. Maar papa kan niet slapen, kruipt in Jeroens bed en hoort ... krits, krats, piep, plats. Papa en Jeroen gaan naar buiten op zoek naar de oorzaak van die nachtgeluiden. En ze vinden die ook. Een hele opluchting!
Voorleesverhaal voor jonge kinderen met originele illustraties in kleurpotlood die zeer goed de nachtelijke sfeer weergeven. Het vertrouwde thema van bang zijn in het donker en vreemde geluiden in de nacht wordt erg mooi uitgewerkt. De tekst klinkt poëtisch en de kinderlijke gevoelens zijn zo o zo herkenbaar. De eerste zin zet al de toon: "Net als iedere avond kruipt het donker over de plas." Heel mooi is ook de manier waarop de ouders met Jeroens angst omgaan. Ze begrijpen hem wel maar stellen ook hun grenzen: "Zo is het mooi geweest, dikkopje..." De uiteindelijke afloop is heel geruststellend. Voorlezers moeten niet bang zijn dat  kinderen hier nare dromen van krijgen.
Het meest opvallend zijn echter de tekeningen. Het feit dat het om kikkers gaat, wordt ten volle benut. In hun huisje staan ze met de zwemvliezen in het water en het water kolkt om de poten van het bed. Geweldig om zien! Ook de laatste tekeningen van vader en zoon samen op het waterlelieblad zijn van een ontroerende schoonheid.