Het geitje Maartje is het enige gezelschap van boer Kool. Hij brengt haar elke morgen na het melken naar een veldje vol kolen waar ze naar hartelust van kan eten. Naast boer Kool woont boer Jansen. Zijn enige vriend is het geitje Mimi. Na het melken brengt hij haar naar een veldje vol bieten waar ze de rest van de dag mag smullen. Tussen de veldjes hebben de boeren een hek met prikkeldraad gespannen, want ze willen niks met elkaar te maken hebben. Maar Maartje lust geen kool, ze is dol op bieten en Mimi lust geen bieten, ze eet liever kool. De geiten duwen elkaars lievelingskostje onder de prikkeldraad naar elkaar en dat is tegen de zin van de boeren. Ze timmeren een nieuwe afrastering, terwijl ze elkaar negeren. Maar de slimme geitjes knabbelen een gat in de omheining en stoppen elkaar opnieuw kolen en bieten toe. De boeren bouwen daarop een muur in baksteen, storten daarna beton omdat de geitjes een tunnel onder de muur hadden gegraven en bouwen hem hoger en hoger, omdat de geitjes kolen en bieten naar elkaar begonnen te gooien. Wanneer ze tenslotte prikkeldraad op de muur zetten, gaan de geitjes in hongerstaking. Ongerust schakelen ze de dierenarts in, die hen uitlegt wat er aan de hand is. De boeren klimmen op hun tractor en slopen de muur. De geitjes storten zich dolgelukkig op de kolen en bieten en de twee boeren beginnen eindelijk met elkaar te praten. De geitjes zijn goede vrienden, terwijl hun baasjes niks met elkaar te maken willen hebben. Ze kunnen het niet verdragen dat de geitjes hen steeds te slim af zijn en gaan steeds verder in het afbakenen van hun territorium. Maar wanneer ze vaststellen dat hun geitjes, hun enige dierbare gezelschap, nog vel over been zijn komen ze tot het inzicht hun muur af te breken. Het uitbundige weerzien van de twee geitjes ontdooit hun harten en schoorvoetend treden de boeren in gesprek met elkaar. Het verhaal wordt in grote, expressieve en erg kleurrijke schilderijtjes uitgebeeld. Het steeds opnieuw nemen van meer extreme maatregelen om de geitjes van elkaar te scheiden staat centraal in dit boek en wordt na een tijdje te veel, de lezer wacht met spanning op de ontknoping. Een positief einde, met als boodschap dat echte vriendschap alle grenzen overstijgt en dat het bouwen van muren een idiote regeling is.