Na het succes van 'De waanzinnige boomhut' kon een nieuwe reeks niet uitblijven. Dit keer sluiten Griffiths en Denton aan bij de populaire reeks 'Waanzinnig om te weten'. Tegelijk wijken ze ervanaf door de informatieve bedoeling los te laten en enkel nog te willen amuseren. Op de achterkant wordt het boek getypeerd als het meest onverantwoorde boek over het menselijk lichaam ooit. Het is in elk geval het meest absurde. Als je verwacht iets meer over het lichaam te weten te komen, dan kun je dit boek maar beter dicht laten. Zeventig korte stukjes lang slagen de auteurs erin om je enkel larie en apekool te verkopen over het lichaam, van top tot teen, van buiten en van binnen. Elk stukje besluit dan nog eens met: "meer valt er niet te weten over ..." Het is allicht allemaal grappig bedoeld, maar je moet wel van het soort humor houden om ervan te kunnen genieten en zeker om ervan te kunnen blijven genieten. Na enkele stukjes is het lastig niet te denken dat je alweer meer van hetzelfde voorgeschoteld krijgt.
Auteur en illustrator haken ook overduidelijk naar populariteit bij hun lezers: zoenen typeren ze als iets vreselijks en ze hebben het over puistjes, korstjes en scheten. De humor is vaak gestoeld op overdrijving en taboedoorbreking: in het stukje over bloed spat dat alle kanten uit en er komen 'sporten' aan bod als spuugboksen, puskwando en poepjitsu. De tekst is ook duidelijk ondergeschikt aan de illustraties, die veelvuldig gebruik maken van striptechnieken.
Terwijl poep en pus geen taboe zijn, is seks dat wel. Over de geslachtsdelen kom je niets te weten en je krijgt er ook geen te zien. De 'schaamstreek' komt vreemd genoeg aan bod in het hoofdstuk 'spijsvertering', maar je krijgt enkel een zwarte bladzijde te zien met als commentaar dat ze er niets over schrijven omdat ze zich ervoor schamen.
In de inleiding staat te lezen: "Over lichaamsdelen is al heel wat flauwekul geschreven, en in dit boek doen we dat ook." Eigenlijk is daarmee alles gezegd.