Manfred zou o zo graag kunnen zwemmen. Hij droomt van schoolslag, rugslag, vlinderslag, duiken, snorkelen en bommetjes maken in de sloot. Niets lijkt zijn droom in de weg te staan. Maar jammer genoeg is hij een schaap en voor deze dieren is zwemmen niet zo vanzelfsprekend. Zodra schapen immers met hun wollige vacht in het water duiken, zuigt die vacht zich vol en zinken ze. Dat is wat er ook met Manfred gebeurt. Gelukkig staat er op dat moment een kudde paraat om hem weer op het droge te trekken. Manfred blijft doorzetten en na een scheerbeurt lukt het hem zijn droom waar te maken.

Kleurrijke, vooral levendige waterverfillustraties ondersteunen de summiere tekst. Ze beslaan twee op elkaar aansluitende bladzijden en geven de emoties van de dieren expressief weer. In het begin zijn het natuurgetrouwe beelden, waarop de kudde schapen in een rustige, landelijke omgeving gelaten toekijkt hoe de jonge Manfred experimenteert. Met diezelfde gelatenheid trekken ze hem op het droge. Manfred en zijn ouders gaf de illustrator eerder menselijke trekken. Hij plaatst ze in een huiselijk decor waarin ook attributen, eigen aan de mensenwereld, voorkomen. De emoties van de bezorgde ouders en de ontmoedigde maar ook wilskrachtige Manfred, brengt hij haast grotesk en vooral humoristisch in beeld. Dat verhoogt voor de meelevende lezer of luisteraar de herkenbaarheid.

Het waterschaap is een klassiek fantasierijk prentenboek dat door een breed publiek geapprecieerd zal worden.

.